Als witte mensen rellen schoppen omdat ze hun dorp zuiver wit willen houden, dan heet dat: de emoties liepen hoog op.
Als mensen van kleur rellen schoppen omdat ze niet het volgende slachtoffer van een racistische politiemoord willen zijn, dan heet dat: tuig, idioten, straatterroristen, ze doen het omdat het Ramadan is, etc.
Mensen van kleur en moslims hebben dus geen emoties, ze zijn gewoon zonder enige aanleiding gewelddadig. Witte bourgeois media vinden het niet nodig om te onderzoeken waar de politiehaat vandaan komt, hoe het is om te leven onder constante dreiging van dienders van de staat waar je belasting voor betaalt. Witte bourgeois media zijn wel geïnteresseerd in het bagetaliseren (of verzwijgen) van wit terrorisme door te wijzen op hun goede intenties, en door afkeer van vluchtelingen en moslims normaal of begrijpelijk te vinden (door met lieve, onschuldige woorden te komen zoals “bezorgdheid”). Witte suprematie is een systeem dat zichzelf constant reproduceert door de daden van racisten en de narratieven van andere (zogenaamd neutrale) racisten die dat goedkeuren. Dat schept weer een precedent voor de eerstgenoemde racisten om nog extremere aanvallen uit te voeren, waar de zogenaamd neutrale racisten op reageren door dat ook weer te normaliseren.
Rode Draad 